Swix

Swix

In 1942 brak er brand uit in de wasfabriek van Martin Matsbo in Malung en veroorzaakte grote schade. Martin moest weer helemaal opnieuw beginnen en ging voor Børje werken. In overleg met chemici van Astra en onderzoekers van het KTH Royal Institute of Technology in Stockholm, Zweden, is het bedrijf begonnen met het testen van bestaande skiwaxen en "eigen receptuur". Alleen al in 1945 voltooiden ze 6000 apparatuurproeven met 200 verschillende stoffen. Ze kwamen al snel tot hun eerste conclusie. Het had geen zin om een ​​universele wax te bedenken, omdat de omstandigheden en sneeuwtypes zo verschillend zijn. Dit verklaart waarom ze de eerste reeks wassen en pasta's ontwikkelden die waren aangepast aan verschillende omstandigheden, maar het was moeilijk om enig verschil tussen de producten te zien. Om ze van elkaar te scheiden, werd aan elk van de preparaten een andere kleur toegevoegd. En zo zijn de kenmerkende SWIX-kleuren ontstaan.

In de winter van 1948 begon het bedrijf met de verkoop van zijn eerste skiwas in Noorwegen. Het feit dat een Zweeds bedrijf in hun land skiwax verkocht, veroorzaakte opschudding bij veel Noren. Ondanks deze aanvankelijke weerstand ging SWIX door met haar werk. De hoge kwaliteit van de producten bracht elite Noorse skiërs ertoe om ze te gebruiken, en al tijdens de Olympische Spelen van dat jaar hadden alle gouden medaillewinnaars SWIX-wax onder hun ski's.
De reputatie van SWIX verspreidde zich snel, zowel naar boven als naar beneden, en fitte skiërs en crosscountry-enthousiastelingen gebruikten het product al snel ook. De slogan "Gebaseerd op tests en wetenschappelijke grondigheid" moedigde zelfs de meest casual skiërs aan om te beginnen met "SWIXing". Het duurde niet lang voordat het merk onderdeel werd van de Noorse nationale identiteit.